Δήμητρα Θεοδοσίου |

Δήμητρα Θεοδοσίου

Ελληνίδα από πατέρα και Γερμανίδα από μητέρα, η σοπράνο Δήμητρα Θεοδοσίου είναι σήμερα μια από τις πιο αγαπημένες σοπράνο από το κοινό και την κριτική. Έκανε το ντεμπούτο της το 1995 στη La Traviata στο Θέατρο Μέγαρο στην Αθήνα. Εξαιρετική ερμηνεύτρια της μουσικής των Verdi, Donizetti και Bellini, η Teodossiu έδειξε με ιδιαίτερη λαμπρότητα το ταλέντο της τη χρονιά των εορτασμών του Verdi. Οι περασμένες σεζόν ήταν πλούσιες σε δημιουργικές επιτυχίες: Attila και Stiffelio στην Τεργέστη, La Traviata στο Ελσίνκι και Troubadour στο Montecarlo. Ένας άλλος Τροβαδούρος, αυτή τη φορά με επικεφαλής τον μαέστρο Riccardo Muti, είναι το ντεμπούτο της στη Σκάλα. Προσωπική επιτυχία στην ίδια όπερα στον πιο υπέροχο και ταυτόχρονα δύσκολο υπαίθριο χώρο – την Arena di Verona. Ο Ρίνο Αλέση συνομιλεί με τη Δήμητρα Θεοδοσίου.

Φαίνεται ότι ο «Troubadour» προορίζεται να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο στη μοίρα σας…

Όταν ήμουν έξι χρονών, ο πατέρας μου, παθιασμένος λάτρης της όπερας, με πήγε στο θέατρο για πρώτη φορά στη ζωή μου. Στο τέλος της παράστασης του είπα: όταν μεγαλώσω θα είμαι η Λεονώρα. Η συνάντηση με την όπερα ήταν σαν κεραυνός εν αιθρία και η μουσική μου έγινε σχεδόν εμμονή. Επισκεπτόμουν το θέατρο τρεις φορές την εβδομάδα. Δεν υπήρχαν μουσικοί στην οικογένειά μου, αν και η γιαγιά μου ονειρευόταν να αφοσιωθεί στη μουσική και το τραγούδι. Ο πόλεμος εμπόδισε την πραγματοποίηση του ονείρου της. Ο πατέρας μου σκεφτόταν μια καριέρα ως μαέστρος, αλλά έπρεπε να δουλέψεις και η μουσική δεν φαινόταν αξιόπιστη πηγή εισοδήματος.

Η σύνδεσή σας με τη μουσική του Βέρντι γίνεται άρρηκτη…

Οι όπερες του νεαρού Βέρντι είναι ακριβώς το ρεπερτόριο στο οποίο νιώθω πιο άνετα. Στις γυναίκες του Βέρντι μου αρέσει το θάρρος, η φρεσκάδα, η φωτιά. Αναγνωρίζω τον εαυτό μου στους χαρακτήρες τους, επίσης αντιδρώ γρήγορα στην κατάσταση, συμμετέχω στον αγώνα αν χρειαστεί… Και μετά, οι ηρωίδες του νεαρού Βέρντι, όπως οι ηρωίδες του Bellini και του Donizetti, είναι ρομαντικές γυναίκες και απαιτούν ένα δραματικά εκφραστικό φωνητικό στυλ και ταυτόχρονα μεγάλη κινητικότητα της φωνής .

Πιστεύεις στην εξειδίκευση;

Ναι πιστεύω, χωρίς αμφιβολίες και συζητήσεις. Σπούδασα στη Γερμανία, στο Μόναχο. Η δασκάλα μου ήταν η Birgit Nickl, με την οποία σπουδάζω ακόμα. Ποτέ δεν σκέφτηκα το ενδεχόμενο να γίνω σολίστ πλήρους απασχόλησης σε ένα από τα γερμανικά θέατρα, όπου όλοι τραγουδούν κάθε βράδυ. Τέτοιες εμπειρίες μπορεί να οδηγήσουν σε απώλεια φωνής. Προτίμησα να ξεκινήσω με σημαντικούς ρόλους σε περισσότερο ή λιγότερο σημαντικά θέατρα. Τραγουδάω επτά χρόνια τώρα και η καριέρα μου εξελίσσεται φυσικά: το βρίσκω σωστό.

Γιατί επιλέξατε να σπουδάσετε στη Γερμανία;

Επειδή είμαι Γερμανίδα από την πλευρά της μητέρας μου. Ήμουν είκοσι χρονών όταν ήρθα στο Μόναχο και ξεκίνησα να σπουδάζω λογιστικά και οικονομικά οικονομικά. Μετά από πέντε χρόνια, όταν ήδη δούλευα και συντηρούσα τον εαυτό μου, αποφάσισα να τα παρατήσω όλα και να αφοσιωθώ στο τραγούδι. Παρακολούθησα μαθήματα εξειδίκευσης στη Σχολή Τραγουδιού του Μονάχου στην Όπερα του Μονάχου υπό τη διεύθυνση του Josef Metternich. Στη συνέχεια σπούδασα στο ωδείο του ίδιου Μονάχου, όπου τραγούδησα τα πρώτα μου μέρη στο στούντιο όπερας. Το 1993 έλαβα υποτροφία από το κτήμα της Μαρίας Κάλλας στην Αθήνα, η οποία μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω το ντεμπούτο μου στη La Traviata στο Μέγαρο Θέατρο λίγο αργότερα. Ήμουν είκοσι εννέα χρονών. Αμέσως μετά τη La Traviata, τραγούδησα στην Anne Boleyn του Donizetti στην Εθνική Λυρική Σκηνή στο Κάσελ.

Καλή αρχή, τίποτα να πω. Υποτροφία La Traviata, Anne Boleyn, Maria Callas. Εισαι ΕΛΛΗΝΙΔΑ. Θα πω κάτι μπανάλ, αλλά πόσες φορές έχετε ακούσει: εδώ είναι η νέα Κάλλας;

Φυσικά, μου είπαν αυτό. Γιατί δεν τραγούδησα μόνο στη La Traviata και στην Anne Boleyn, αλλά και στη Norma. Δεν του έδωσα σημασία. Η Μαρία Κάλλας είναι το είδωλό μου. Η δουλειά μου καθοδηγείται από το παράδειγμά της, αλλά δεν θέλω απολύτως να τη μιμηθώ. Εξάλλου, δεν νομίζω ότι είναι εφικτό. Είμαι περήφανος για την ελληνική μου καταγωγή, και το γεγονός ότι στην αρχή της καριέρας μου τραγούδησα σε δύο όπερες που συνδέονται με το όνομα Κάλλας. Μπορώ μόνο να πω ότι μου έφεραν καλή τύχη.

Τι γίνεται με τους φωνητικούς διαγωνισμούς;

Υπήρχαν και διαγωνισμοί, και ήταν μια πολύ χρήσιμη εμπειρία: Belvedere στη Βιέννη, Viotti στο Vercelli, Giuseppe Di Stefano στο Trapani, Operalia σε σκηνοθεσία Placido Domingo. Πάντα ήμουν από τους πρώτους, αν όχι ο πρώτος. Χάρη σε έναν από τους διαγωνισμούς έκανα το ντεμπούτο μου ως Donna Anna στον Don Giovanni του Mozart, την τρίτη μου όπερα, στην οποία ο Ruggero Raimondi ήταν συνεργάτης.

Ας επιστρέψουμε στον Βέρντι. Σκέφτεστε να επεκτείνετε το ρεπερτόριό σας στο άμεσο μέλλον;

Α, καλά. Αλλά δεν ταιριάζουν όλες οι όπερες του Βέρντι στη φωνή μου, ειδικά στη σημερινή της κατάσταση. Μου έχει γίνει ήδη πρόταση να παίξω στην Άιντα, αλλά θα ήταν πολύ επικίνδυνο για μένα να τραγουδήσω σε αυτήν την όπερα: απαιτεί μια φωνητική ωριμότητα που δεν έχω φτάσει ακόμη. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για το Masquerade Ball και το The Force of Destiny. Λατρεύω όλες αυτές τις όπερες και θα ήθελα να τραγουδήσω σε αυτές στο μέλλον, αλλά τώρα δεν σκέφτομαι καν να τις αγγίξω. Με τη δασκάλα μου, έχω ετοιμάσει τους The Two Foscari, Joan of Arc και The Robbers, στους οποίους έκανα το ντεμπούτο μου πέρυσι στο Teatro Massimo στο Παλέρμο. Στο Don Carlos τραγούδησα στο San Carlo στη Νάπολη. Ας πούμε ότι αυτή τη στιγμή ο πιο δραματικός χαρακτήρας στο ρεπερτόριό μου είναι η Odabella in Attila. Είναι επίσης ένας χαρακτήρας που σημείωσε ένα σημαντικό ορόσημο στην καριέρα μου.

Αποκλείετε λοιπόν το ενδεχόμενο να εμφανιστείτε σε δύο πολύ ενδιαφέρουσες και δραματικές όπερες του νεαρού Βέρντι, τον Ναμπούκο και τον Μάκβεθ;

Όχι, δεν το αποκλείω. Το Nabucco είναι πολύ ενδιαφέρον για μένα, αλλά δεν μου έχει γίνει ακόμη πρόταση να τραγουδήσω σε αυτό. Όσο για τη Λαίδη Μάκβεθ, μου προσφέρθηκε, και με τράβηξε πολύ να τραγουδήσω αυτό το μέρος, γιατί νομίζω ότι αυτή η ηρωίδα είναι προικισμένη με τέτοια ενέργεια που πρέπει ούτως ή άλλως να ερμηνεύεται όσο είσαι νέος και η φωνή σου είναι φρέσκια. Ωστόσο, πολλοί με συμβούλεψαν να αναβάλω τη συνάντησή μου με τη λαίδη Μάκβεθ. Είπα στον εαυτό μου: Ο Βέρντι ήθελε έναν τραγουδιστή με άσχημη φωνή να τραγουδήσει την κυρία, θα περιμένω μέχρι να γίνει άσχημη η φωνή μου.

Αν εξαιρέσουμε τον Liu στο «Turandot», ποτέ δεν τραγούδησες στα έργα του εικοστού αιώνα. Δεν σε παρασύρουν τόσο σημαντικοί χαρακτήρες όπως ο Τόσκα ή η Σαλώμη;

Όχι, η Σαλώμη είναι ένας χαρακτήρας που με απωθεί. Οι αγαπημένες μου ηρωίδες είναι η Lucia και η Anne Boleyn του Donizetti. Μου αρέσουν τα παθιασμένα συναισθήματά τους, η τρέλα τους. Στην κοινωνία που ζούμε είναι αδύνατο να εκφράσουμε συναισθήματα όπως θέλουμε και για τον τραγουδιστή η όπερα γίνεται μια μορφή θεραπείας. Και μετά, αν ερμηνεύω έναν χαρακτήρα, πρέπει να είμαι XNUMX% σίγουρος. Μου λένε ότι σε είκοσι χρόνια θα μπορώ να τραγουδήσω στις όπερες του Βάγκνερ. Ποιός ξέρει? Δεν έχω κάνει ακόμη σχέδια για αυτό το ρεπερτόριο.

Συνέντευξη με τη Δήμητρα Θεοδοσίου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό l'opera Μετάφραση από τα ιταλικά από την Irina Sorokina, operanews.ru